Klasa 3LO
Guernica
obraz olejny namalowany przez hiszpańskiego artystę Pabla Picassa w 1937 roku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego Centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie.
Obraz został zamówiony i opłacony w kwocie 200 tysięcy peset przez rząd republikański celem wystawienia go w hiszpańskim pawilonie podczas wystawy światowej w 1937 roku w Paryżu, gdzie artysta namalował dzieło. Jest wyrazem hołdu złożonego baskijskiemu miastu Guernica, które 26 kwietnia 1937 roku zostało zbombardowane przez niemiecki korpus Legion Condor, wchodzący w skład Luftwaffe. Podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939) miasto opowiedziało się po stronie lewicowego rządu republikańskiego. Wiadomość o zbombardowaniu miasta szybko rozniosła się po ówczesnej Europie, a wydarzenie stało się symbolem okrucieństwa wojennego. Pablo Picasso – jako pacyfista i sympatyk komunizmu – podczas wojny domowej opowiedział się po stronie Republikanów.
Guernica została namalowana przy użyciu matowych farb zamówionych przez Picassa. Chciał, żeby miały one jak najmniej połysku. Amerykański artysta, John Ferren pomagał Picassowi naszkicować Guernicę. Cały proces tworzenia był uwieczniany przez fotografkę Dorę Maar, która pracowała z Picassem od 1936 roku, fotografując jego studio. Picasso pracował nad obrazem przez 35 dni.
Obraz przedstawia chaos, śmierć i strach ludzi, które sprowadza wojna na spokojne miasteczko. Tragedia Guerniki została podkreślona poprzez użytą kolorystykę – czerń, biel i różne odcienie szarości. Cierpienie wyraził artysta poprzez postacie i rekwizyty: szczątki ludzkie, płaczące kobiety, leżącego wojownika. Symbolicznie obraz ten przedstawia również cierpienie całego narodu baskijskiego walczącego o wolność, o swój kraj i język.
Po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii nastała dyktatura frankistowska. Pablo Picasso wyraził wolę, by obraz znalazł się w Hiszpanii, gdy powróci tam demokracja. Do roku 1981 obraz znajdował się w Nowym Jorku. Pełnowymiarowa tapiseria obrazu znajduje się w siedzibie głównej ONZ, by przypominać o okrucieństwach wojny i przestrzegać przed nią. Dzieło zostało zasłonięte na czas I wojny w Zatoce Perskiej (1990–1991). Inna replika (jako mural) znajduje się w mieście Guernica.
Zainspirowany: Franciszek K..
Wieczór Letni
Józef Chełmoński / 1875
Scena przedstawia młodą kobietę siedzącą na podłodze w pokoju, zwróconą w stronę otwartego okna. Ma na sobie delikatną, jasną suknię, a jej długie, splecione włosy opadają na plecy. Wokół niej rozrzucone są różne przedmioty, w tym kapelusz i wachlarz, co sugeruje pewną niedbałość lub chwilę emocjonalnego uniesienia.
Okno otwiera widok na letni wieczór – widać tam pastelowe niebo, a na zewnątrz dwie sylwetki psów. Powiewająca firanka dodaje kompozycji dynamiki i podkreśla lekkość chwili.
Po lewej stronie obrazu dostrzegamy tajemniczą, mroczną postać w drzwiach, co buduje dramatyzm sceny. Możliwe, że jest to ktoś, kto właśnie wszedł lub wychodzi, co może wskazywać na ukryty kontekst emocjonalny – być może rozstanie, niespełnioną miłość lub nagłe zaskoczenie.
Poleca: Małgorzata K.
Pomnik Fryderyka Chopina
Wacław Szymanowski
Oskar Sosnowski/ 1926
Pomysł upamiętnienia Fryderyka Chopina pojawił się wśród członków Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego w 1876, ale w ówczesnych warunkach politycznych nie mógł zostać urzeczywistniony. Sytuacja uległa zmianie w 1901, gdy polska śpiewaczka operowa Adelajda Bolska uzyskała ustną zgodę cara Mikołaja II na wzniesienie monumentu, a generał gubernator warszawski wydał zgodę na utworzenie z dniem 1 stycznia 1902 Komitetu Budowy Pomnika Chopina w Warszawie.
W 1908 rozpisano konkurs na projekt monumentu, rozstrzygnięty w maju 1909. Spośród osób kultury i sztuki w jury konkursowym zasiadali m.in. Antoine Bourdelle, Józef Pius Dziekoński i Leopold Méyet. Wskazaną lokalizacją monumentu był plac Warecki (obecnie plac Powstańców Warszawy), a w konkursie mogli brać udział wyłącznie artyści polscy. Spośród 66 prac wybrano projekt Wacława Szymanowskiego (rzeźba) i Franciszka Mączyńskiego (opracowanie architektoniczne). Monument przedstawiał postać siedzącego Fryderyka Chopina zasłuchanego w szum wierzby. Zwycięski projekt był jednak niezgodny z lokalizacją pomnika na placu Wareckim.
Wyniki konkursu wywołały publiczną dyskusję i spotkały się z krytyką części prasy. Wybrana w konkursie praca musiała także zostać zatwierdzona przez Cesarską Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu, która orzekła, że (..) Projekt ten skomponowany jest niezadowalająco i wywołuje antyartystyczne wrażenie, a w szczególności drzewo i drobne figurki wokół basenu.
Poleca: Maja B.
Oscar Claude Monet – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu.
Kobieta z parasolem
Oscar Claude Monet / 1840
Poleca: Inga B.
Eugène Delacroix – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu.
Wolność wiodąca lud na barykady
Eugène Delacroix / 1830
Wolność wiodąca lud na barykady – obraz francuskiego malarza, Eugène’a Delacroix upamiętniający wydarzenia rewolucji lipcowej wymierzonej przeciwko panowaniu króla Francji, Karola X. Wolność została przedstawiona jako kobieta trzymająca w jednej ręce trójkolorową flagę, a w drugiej karabin z bagnetem.
Poleca: Jakub M.
Klify w Wolińskim P.N
Woliński Park Narodowy jest jednym z dwóch nadmorskich polskich parków narodowych. Położony jest na wybrzeżu wyspy Wolin. Park ten wyróżnia się wysokimi klifami oraz kamieniami, o które rozbijają się fale. Zobaczyć można piękną plażę oraz las na klifie, w którym zobaczyć można niesamowitą roślinność. To wyjątkowe miejsce powstało w 1960 roku za sprawą zasłużonego leśnika Mieczysława Tarchal-skiego.
Poleca: Natalia Sz.
Gołoborze na Łysej Górze
Nazwa gołoborze jest terminem ludowym nadanym przez miejscową ludność. Określa ona obszary bezleśne (gołe od boru) znajdujące się na stokach pasm górskich. Na Łysej Górze powstało największe w Górach Świętokrzyskich i jedno z największych w średniogórzu Środkowej Europy pole nagiej pokrywy blokowej. Gołoborze to nosi imię znanego botanika prof. R. Kobendzy i zajmuje 3,84 ha powierzchni. . Łysogórskie gołoborza stanowią najbardziej charakterystyczny element przyrody nieożywionej znajdujący się na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego.
Poleca: Agata R.
Roztoczański P.N
Park narodowy położony w południowo-wschodniej części Polski, na Roztoczu, w wojewodztwie lubelskim. Został utworzony 10 maja 1974. Dyrekcja parku ma swoją siedzibę w Palacu Plenipotenta w Zwierzyńcu. Symbolem parku jest konik polski. Jest to najbardziej zalesiony park w polsce. Park obejmuje część Roztocza Środkowego, które tworzą głównie skały górnokredowe. W jego strefie krawędziowej występują utwory trzeciorzędowe, a w dolinach piaski czwartorzędowe. Wysokość na terenie parku wynosi najwyżej 350 m n.p.m.
Poleca: Karolina R.
3 Korony w Pieninach
Jest to najwyższy i najciekawszy szczyt Pienin Środkowych należący do Masywu Trzech Koron. Sięga on 982 m. n. p. m. Jego zbocza pocięte są głębokimi dolinami potoków i porośnięte lasem. Partię szczytową stanowi pięć – zbudowanych z odpornych wapieni rogowcowych tworzących charakterystyczny kształt korony. Najładniejszy szklak wiedzie od, położonej w dolinie Dunajca, wsi Sromowce macie szanse ujrzeć sporych rozmiarów lodospad. Długość trasy to 7,3 km a czas wejścia to mniej więcej 3:50 h.
Poleca: Anna S.
Dąb Bartek - pomnik przyrody
Dąb Bartek- najstarszy polski dąb chroniony od 1954r jako pomnik przyrody rosnący na terenie leśnictwa Bartków przy drodze wojewódzkiej nr 750 w województwie świętokrzyskim. Dąb chroniony jest specjalnym rusztowaniem mającym utrzymać go w jak najlepszym stanie oraz wyeksponować jego 28,5m wysokości. Szacowany wiek drzewa wynosi 684 lata.
Poleca: Aleksandra R.
Dlaczego powinniśmy dbać o środowisko?
Czyste środowisko jest niezbędne, nie tylko dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia, ale także dla przetrwania przyszłych pokoleń. Powietrze, którym oddychamy, jest najważniejszym zasobem, jaki zapewnia nam środowisko, między innymi od jego stanu zależy nasze zdrowie. Złej jakości powietrze znacząco obniża komfort życia i niesie za sobą poważne konsekwencje dla zdrowia. Rocznie z powodu zanieczyszczenia powietrza umiera 45 tysięcy Polaków.
Kolejnym niezbędnym do życia elementem środowiska jest woda. To podstawowy surowiec i środek produkcji przemysłowej, źródło energii i siedlisko największej ilości gatunków zwierząt na świecie. Jedna czwarta ludzkości zmaga się z niedoborem wody, niestety jej zasoby są stale marnowane. Braki wody, będą zdarzać się częściej, jest to bowiem jeden z najbardziej widocznych skutków zmiany klimatu. Intensywne susze, którym dodatkowo towarzyszy niższy poziom opadów, zwiększają ryzyko pożarów lasów, zmniejszenia plonów i strat w rolnictwie, wpływają na funkcjonowanie ekosystemów.
